Beauty and Black

I want you to see Nueva Ecija in black and white.

 

Farm.

Street.

Trees.

 

Silence.

 

Beauty.

 

Wahaha. Just bragging/sharing my photos. This is not a tourism campaign. Just appreciating the beauty of my hometown. 🙂

Photographs by Hyro Aguinaldo. All Rights Reserved 2007

Cough

This is so weird. I’m already in my fifth day of continuous hard coughing. My chest is already in pain. But yesterday, thinking that my capsuled medicines is really not working for me, I just decided to go to the pharmacy to buy a cough syrup. Yeah. Back to kiddy things. Haha.

In case you want to ask me the “why not just drop by the nearest hospital to have a check up” things, see, I have this practice that says that if I can cure my disease myself, I shouldn’t go to the hospital. Hahaha. And to add to that, I think Rubitussin is really working for me.

I really have this theory that the frequent change of weather conditions last week induced these coughs and colds. Haha.

Midterms nga!

Shit. Kung makapag-lament naman talaga ako sa nangyari sa Geog midterms kanina.

“Define proxemics.”

Shemay. Hindi ko talaga alam.

“Ma’am, I seriously don’t know the answer.”

“Are you sure?”

Leche lang talaga dahil parang hindi siya makapaniwala na hindi ko alam ang sagot. Walang traces ng data sa utak ko tungkol sa word na yon. At mukhang natatawa ang mga tao sa likod ko dahil mukha ngang madali lang ang tanong.

“Ma’am, I’m sure. Sorry, but I really don’t know the answer.”

Okay, I failed the midterms. I failed it. Damn.

“Okay, pick another question.”

OMG. Hindi ako makapaniwalang binigyan pa niya ako ng pagkakataon. Hindi talaga ako makapaniwala.

I was asked to cite an example of interdependence of places and yet their unique characteristics.

“Ma’am, pang Miss Universe yung tanong. Kaya kong sagutin.”

For more laughs behind.

I started talking about The UP system and how different campus are unique to each other yet they rely to each other in different aspects.

The end. Hope I didn’t fail it. She said I had minus points but I reminded her that I had extra points for joining and for ending second at “Did GeogGET It?“. Haha.

Drop Kas 2 like it’s hot

Of course I’m serious. If all things fail and all things would appear to be not going on my way, I’ll drop Kas 2. Drop it instantly. I know, and so others know that I really really love history as a course of study (though of course Film would be a priority) but I guess, I guess…

I can’t afford to fail it.

If I pass the first exam, I would gladly pursue this subject. But if not, goodbye Kas 2.

Still hoping for a bright future.

blogging-for-exposure shiznit

“i dont get the whole blogging-for-exposure shiznit. i mean if you’re satisfied with what you write and how some people appreciate what you’re writing, then fine. but i don’t really dig why there are attempts to blog just to know whether people actually give a damn about what you think. i guess all the fuss and how we crave for it deplete the purpose of the whole thing.
just a thought.”

Haha. Absolutely true. Yet I don’t totally agree with it. 🙂

Ang sa akin naman, isa na siguro sa pinakamasarap na reward sa akin sa pagba-blog ko ay yung maraming nakaka-appreciate ng ginagawa ko, maraming bumabasa at naghihintay ng next post ko, kahit na isantabi na yang popularity and traffic. Parang, bonus na lang yung traffic and all. This traffic and all kasi, I know for a fact, it gives a chance for my blog to be known and be read by more people. Actually, sa totoo lang, matagal ko nang hininto ang pagba-blog kung hindi lang sa alam kong may mga bumabasa pa rin nito kahit papaano. Kung alam kong may mga taong bumabasa at sumusoporta talaga sa blog ko, it would inspire me to continue and do more. Yun siguro. Haha. Kasi yung pagba-blog ko, it’s not just for personal outlet ng thoughts at emotions (o kaya naman para i-indulge ng mga friends and family) but the mere fact na I want to somehow influence others’ life in a good way (or bad way, belat! haha) through my blog posts, yun.

Ang mga comments actually sa blog na ito make me feel that I’m somehow accepted in this world at they somehow agree to what I see and believe to (kahit minsan hindi, basta it gives me the feeling haha), kahit na papuri o kaya naman pang-ookray man ito. Parang pakiramdam ko na senyales siya na nag-eexist ako sa cyberspace. Senyales na at least in some point nakapag-iwan ako ng mga bakas.

Cheezy.

—-

Off-topic: Mom called. Na-miss lang niya ako talaga siguro. 😉 Miss ko na rin ang bahay.

I So Love This UPCAT Thing!

Imagine, nag-increase nang 100% ang visitors ng blog ko dahil sa UPCAT na ito. Naku sana naman binabasa nila ang blog ko at hindi dahil kailangan lang nilang ma-confirm na bumagsak nga sila sa UPCAT. Hahaha. I just wish that I have this same traffic even if UPCAT is not in existence. Haaaay. Dreams. Kailangan ko bang gumawa ng controversial posts para lang mapansin ng tao? Pweh. Haha.

But still, thanks UPCAT because it’s giving my blog enough exposure. Yehey.

UPCAT Results now out (Plus my new header)

Voila! My new header! Hope you like it! Enjoy! 🙂

—

UPCAT Results (UP College Admission Test) Results are now at the Office of the University Registrar, UP Diliman. Wait na lang ng konti para sa results na nakapost sa UPCAT Website.

Congrats nga pala kay Cookie Barroga, Cherry Tumampo, C(h)ristine Eroles, Amina Mendez at sa iba pang pumasa. At galit ako kay C(h)ristine Eroles dahil halimaw siya. BAA ka neng. Masyado kang matalino. Try mo naman mag-Film sometime. Wahaha. Balita ko na-beat nila yung record namin last year. 17 passers. But no! Mas marami kayo sa amin, so mas mataas ang passing rate namin, okay? Bwahahaha. We are the best batch everrr. Like, anyone else can say that, so, never mind. Bwahahaha. Love you guys.

UP at 100

Grabe. Bongga kung bongga. Fabulous kung fabulous. Angganda talaga ng Centennial Kickoff ng UP. Sa totoo lang hindi ko in-expect na ganitong ka-grandioso ang magiging labas ng kick-off dahil nang mag-100 years ang dati kong university, parang Monday program lang sa high school namin. Walang wala talaga.

Sa totoo lang hindi ako nakakuha ng mga photos dahil nga sa sobra kong sinulit ang panonood at sinulit na rin ang almost 17,000 na tuition ko. Wahaha. Talagang in-assume ko na doon napunta lahat ng ibinayad ko this sem. Ayos na yon. Natuwa naman ako kahit na sa sandaling panahon lang.

Oo nga pala, nagulat ako nang kasama pala sa 100 torchbearers si Richard Gomez bilang nag-take pala siya ng film courses sa UP. At guess what? Reject pala siya ng UP Cineastes’ Studio, ang org na kung saan kasali ako. Kaya daw sumikat ang Cineaste no dahil yun ang org na nagreject daw kay Goma. Oh well. Elite kung elite. Hahaha.

Maluha-luha ako nang tumugtog si Mr. Ryan Cayabyab ng piano with UP Maraming Salamat something. Astig talaga. Forever fan niya ako.

Ang kinaasaran ko lang talaga ay yung Isangdaan Taon song ng UP na mala-Super Inggo themesong. Parang pag tumugtog na yung centennial song eh pwede mong isabay yung mga phrase na “Lilipad ako, para lang sayooo”. Oh well.

Being Emoshitnal

Parang regla days for girls pero walang reglang involved. Naasar ka, masungit ka, madali kang mapikon, mapapatulala ka na lang minsan, sobra kang sensitive. Minsan gusto mo na lang talagang walng makitang kahit sinong tao sa paligid mo, gusto mong magtalukbong sa kumot at matulog na lang, at hintayin ang kinabukasan at umasa kang mas maayos ang pakiramdam mo pagkagising.

Mood swings? Oo siguro. Pero normal ba ito? Hindi ko alam. Basta may mga araw na ganito ako, madaling mainis, madaling mairita, madaling malungkot. Waaaah. Hindi ko na alam.

To Sum It Up: The 2007 Year-Ender Part 2

Dahil naman sa uber delayed na ang post na ito at hinahanap na ni Bayee Baquiran ang kasunod, sige, tatapusin ko na siya just for you. Haha.

July

Hmmm…This month was the month (whew!) when I’m starting to feel the college life. I started flopping the quizzes and exams and such that I almost failed my NatSci 1 exams because of fever. July was some kind of hectic dahil naman ito ang UP Cineastes’ Studio application period. Haggard kung haggard! Pero masaya. Kasi nagfield-trip din kami sa Intramuros, and honest to goodness naman, first time kong makarating doon.

August

If may months na masasabi kong super enjoy, ito na siguro yon. Cinemalaya Goes To UP ito! As in kahit busy at pahirapan sa pagbenta ng tickets ay ayos lang bilang
nag-enjoy naman talaga ako sa mga pabida ng Cineaste. At oo nga pala, sa buwan ding ito ako naging Cineaste after a very unforgettable initiation. Astig, but sorry, I won’t explain it further dahil ayoko na talagang ireminisce. Nakakahiya. Haha.

September

Happy 23rd Anniversary, UP Cineastes’ Studio! Hmmm…Sa pagkakatanda ko, ito ang unang raket ko bilang Cineaste…na sumali sa Gawad Urian bilang isang usher! Wahooo! Obviously nag-enjoy ako talaga ng sobra. Andaming stars! Dahil naman ako ay isang taga-lalawigan lamang at produkto ng maralitang pamilya at talaga namang bihirang makakita ng mga artista, aba! Super enjoy ang event na ito. Too bad, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makuha ang photos ko from Abijuice Padilla. Kaya walang ebidensya.
Hmpf.

October

Naku naman, CRS Mode naman ang buwan na ito bilang hindi na kami priority sa pagkuha ng subjects sa UP. At evident nga naman ito dahil wala akong MST at PE na nakuha for this sem. Hmpf. Nung October din naganap ang unang acting work ko sa buong buhay ko through Monique Baldemor and Jumar Yap, et al’s production. I know naman na pagkapangit pangit ng acting ko doon bilang first time ko naman yon, mga kuya at ate. At alam ko rin naman na sobrang pasalamat ko rin sa mga tao behind the prod dahil ito ay isang experience na masasabi kong worth-mentioning. Wala ring photos at videos included (salamat!), so most likely baka masabihan na naman nila itong ilusyon grande na naman. No. Truth ito. Many people can attest to it. Actor na ako, mga kuya, ate.

Sobra din naman ako nagmaasim sa buwan na ito dahil sa DOS na nakuha ko sa creative writing teacher ko, na honestly that time ay gusto ko siyang sakalin ng sobra sobra pero dahil naman sa pagtitimpi ko ay iniiyak ko na lang. Mas sumama pa ang loob ko sa kanya nang malaman ko na ang iba kong kaklase na mga maiikling tula at mga pa-petiks-petiks na istorya ang isinulat ay naka-uno sa kanya. Putang-ina lang, may I just say. Sorry for the outburst of vulgar words. Ganyan siya kasama. Sobrang kasamaan 1ito. Pero kahit na binigyan nya ako ng dos ay walang effect yon bilang College Scholar naman ako. Yehey!

November

Sa mga may kilala sa akin, hindi ko naman na siguro kailangang ipaalala na November is Hyro’s month dahil sa natal month ko ito. Maraming masasayang nangyari sa buwan na ito at evident siya sa blog ko dahil hindi ako nag-blow-by-blow account sa mga nangyayari. Sa totoo lang, isa lang ang entry post ko noong November at noong November 30 pa ito naipost. Dahil nga sobrang enjoy ay hindi ko na nagawang magblog. Dito pumasok ang birthday party ko kila Misha (wahaha) na isinabay sa induction naming mga new mems. Enggrande talaga dahil may inuman galore na naganap. Sobrang saya ko talaga at masasabi kong yun na ang happiest birthday ko dahil first time kong naexperience na maraming tao ang nagsecelebrate. May regalo pa silang cake sa akin! I love Cineastes very much.

December

Merry Christmas! Dahil nga Christmas ay nagsulputan na ang mga Christmas Chorale, Christmas Party at mga “Christmas Party Afterparty – Baquiran, 2007” Hindi ko talaga makakalimutan ang mga panahon na ito dahil nga unang beses itong nangyari sa buhay ko at kahit naman siguro kahit sino na makaexperience ng mga bagay na naexperience ko sa buwan na ito ay masasabi nilang worth a lifetime ang experience na ito.0 Wahaha. Puro experience.

Booze rocks. Everyone rocks. I rock. Chairs rock. Heads rock. Wooohooo. Vomit rocks. Puke rocks. Tongues rock. Bayee rocks. Wahaha.

Namiss ko nang sobra sila Max, Mayee, Cedrick, Mother Jumar, Munik, Rich, Misha, Sanya, Ice, Jeff, Jai, Andre, Jaise, Monica, Bianca, hmmm….Teka…I’m making lists na ah. Tama na ito. Na-miss ko silang lahat. Pati mga high-school friends na-miss ko rin ng fatale. Lalo ka na Friendship Della. Tigilan mo na ako. Paulit-ulit ka sa brains ko. Haha.

Saka na ang photos. Maghahalungkat pa ako sa baul.